Από μια ραγισμένη καρδιά σε μια ανοιχτή καρδιά: πώς να ξεπεράσετε την ασθένεια της αγάπης

"Αν κοιτάξετε αρκετά προσεκτικά το πρόβλημά σας, θα διαπιστώσετε ότι είστε μέρος του προβλήματος".
Έτσι, ο Άρθουρ Μπλοχ προσδοκά με έναν εξαιρετικά οξύ τρόπο παρατήρησης ενός φαινομένου που συζητείται τόσο πολύ όσο το πρόβλημα της ασθένειας του έρωτα. Η αγάπη ίσως περισσότερο από κάθε άλλη εμπειρία, θέτει σε κίνηση φαντασίες, σκέψεις, πολύπλοκες και συχνά απρόβλεπτες αρχές ... συνδυασμός συναισθημάτων και λογικής, μεταξύ παρορμητισμού και θέλησης.

«Τι μπορώ να κάνω?».
«Μια κόλαση στιγμή, απλά θέλω να εξαφανιστώ»

Η Claudia ξεκινά τη θεραπεία. "Όταν, αγκαλιάζοντάς με, μου ψιθύρισε ότι παρά τις πολύωρες προσπάθειές του και τις χίλιες σκέψεις δεν μπορούσε να είναι πια μαζί μου. Ένιωσα μια δυσπιστία στα λόγια του. Είχε παγιδευτεί στη σχέση μας για μήνες και τον έκανε να καταρρεύσει, ένιωθε σαν αποτυχημένος που δεν μπόρεσε να επιστέψει μια ζωή μαζί μου».

«Τώρα, τι με περιμένει γιατρέ;;;»
«Δεν μπορεί, ήμασταν περισσότερο από έτοιμοι να υποσχεθούμε ότι θα μείνουμε για πάντα μαζί. Είχαμε μάλιστα ορκιστεί αιώνια πίστη».

Αυτά λέει η Κλόντια, μια τριαντάχρονη κοπέλα, που βλέπει το μέλλον της να διαλύεται χωρίς να υπάρχει πιθανότητα μιας λογικής και ικανοποιητικής εξήγησης.
Η απιστία αντιπροσωπεύει ένα καταφύγιο για την καρδιά, όπως ακριβώς είπε ο Ludwing Wittgenstein "καμία υποθετική εξήγηση δεν μπορεί να με καθησυχάσει για την αγάπη". Ο πόνος αρχίζει, τόσο δυνατός και δυνατός που μοιάζει να κάνει το στήθος να εκραγεί... ικετεύοντας συγχώρεση.

Τι συμβαίνει σε ένα κορίτσι σαν την Claudia, ικανή να ξεπεράσει πολύ δύσκολα πράγματα στη ζωή της, να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει πια τους ίδιους συναισθηματικούς πόρους; Αυτοί οι ίδιοι πόροι που της επέτρεψαν να επεξεργαστεί τον θάνατο του πατέρα της; Γιατί είσαι τόσο εκτός ισορροπίας και δύσκολος όταν πρέπει να συνέλθεις από μια αγάπη που έχει πάει στραβά; Γιατί οι ίδιοι οι μηχανισμοί που μας κάνουν να ξεπερνάμε κάθε είδους πρόκληση που μας παρουσιάζει η ζωή αποτυγχάνουν και, θα πρόσθετα, δυστυχώς όταν κάποιος ραγίζει την καρδιά μας;

Δυστυχώς, όταν η καρδιά σας έχει ραγίσει, τα ίδια ένστικτα στα οποία βασίζεστε θα σας οδηγήσουν στη λάθος λύση. Απλώς δεν μπορείς να εμπιστευτείς αυτό που σου λέει το συναίσθημα.

Η επιστημονική βιβλιογραφία υποδηλώνει ότι το άτομο με «ραγισμένη καρδιά» έχει ξεκάθαρη κατανόηση του γιατί έχει λήξει μια σχέση, παρόλο που η απλή δήλωση «δεν σε αγαπώ πια» απορρίπτεται αυστηρά.
Είναι σαν μια συντετριμμένη καρδιά να δημιουργεί τόσο συναισθηματικό πόνο που μπορεί επίσης να μεταφέρει το μυαλό στο ίδιο δράμα. Είναι αυτή η δυναμική που εμφανίζεται τόσο ισχυρή που ακόμη και μια νεαρή γυναίκα -λογική και μετρημένη- όπως η Claudia, φαντάζεται μυστήρια και ψευδαισθήσεις εκεί που δεν υπάρχουν.

Ο φόβος του είναι ότι δεν μπορεί να συνέλθει, να δει ένα σκοτεινό και μοναχικό μέλλον, να μην μπορεί να έχει τόσο αληθινούς και παθιασμένους έρωτες έξω από αυτόν, όπως ο αφορισμός του Πάμπλο Νερούδα εκφράζει ξεκάθαρα «Σκέφτομαι ότι έχω, να νιώθω ότι το έχω χάσει.
Νιώθω την απέραντη νύχτα, πιο απέραντη χωρίς αυτόν».

Η Κλόντια νιώθει ότι χάνει κυριολεκτικά τον έλεγχο της ζωής της εξαιτίας τόσο έντονου πόνου που νιώθει κυριευμένη από αυτόν. Ξεπέρασε τη φράση "δεν σ'αγαπώ πια" διανοητικά, περνώντας από το μυαλό σου κάθε μικρή, άσχετη ένδειξη για να κολλήσεις με όλες τις ελπίδες ... που δεν μπορεί να βρει. Το μυαλό της Claudia λέει ψέματα. Την ξεγελάει σε ένα κυνήγι φαντασμάτων χωρίς οδηγίες.

Υπάρχει ένας λόγος που συνεχίζουμε να πέφτουμε από τη μια τρύπα του κουνελιού στην άλλη, παρόλο που γνωρίζουμε ότι μας κάνει να νιώθουμε χειρότερα. Είναι μια χαμένη μάχη από την αρχή, εμείς οι ίδιοι είμαστε νικητές και ηττημένοι.

Il επιχειρήθηκε λύση της Claudia αντιπροσωπεύεται από την αποφυγή του πόνου. Η Κλόντια δεν αντέχει να υποφέρει, αλλά συνεχίζει να εξιδανικεύει τον έρωτά της. Θέλει πίσω πάση θυσία την προηγούμενη κατάσταση ως ζευγάρι, που ο άλλος σαφώς δεν θέλει πια. Η άρνηση τέτοιου πόνου ισοδυναμεί με μη αποδοχή της νέας κατάστασης. Η Claudia, θα ήθελε να εκβιάσει από την καρδιά της, τα τραγικά λόγια εκείνης της νύχτας, για να μπορέσει να κλειδώσει μόνο τα χαμόγελα, τις ξέγνοιαστες στιγμές, τα παθιασμένα φιλιά και τις υποσχέσεις για αιώνια αγάπη σαν θησαυρός κλεισμένος σε τριπλή παράδοση. Αλλά ο πόνος σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί να αποφευχθεί όπως προτείνει ο μεγάλος Αμερικανός ποιητής Robert Frost.Αν θέλεις να ξεφύγεις από τον πόνο, πρέπει να τον περάσεις» διαφορετικά η ποινή θα είναι να το κρατήσει και να το αυξήσει.

Στο μοντέλο παρέμβασής μας, διάφορες τεχνικές μας βοηθούν να διευκολύνουμε αυτή τη διαδικασία, προκειμένου να αποφευχθεί οποιαδήποτε παθολογική ακαμψία:

• Αφήστε τον πόνο στον εαυτό σας να τον ξεπεράσει; «Να απελευθερώσει το οπλοστάσιο του πόνου, του πόνου του, της ιστορίας του, των καταστροφικών συναισθημάτων του… επιτρέποντας στον εαυτό του να υποφέρει για να καταλαγιάσει ο πόνος».
• Γκαλερί αναμνήσεων; «Χρησιμοποιώντας τη γραφή ως ικανότητα θεραπείας συναισθηματικών πληγών. Για να διώξουμε αυτόν τον δαίμονα που κυριεύει τις σκέψεις μας».
• Ανοικοδόμηση ξεκινώντας από τα ερείπια; «Ανασυγκρότηση του εαυτού σου, αφήνοντας πίσω τα ερείπια μιας ζωής που τώρα έχει εκραγεί». Αποκαθιστώντας αυτό που είμαστε.
  Για να θεραπεύσετε αυτή τη συντετριμμένη καρδιά, πρέπει να εντοπίσετε τα κενά που ρουφούν τις μέρες και μετά να τα γεμίσετε με δυσκολία ένα κομμάτι τη φορά - από την άλλη πλευρά, η Ρώμη δεν χτίστηκε μόνο σε μια μέρα!

Η συγκεκριμένη απόδειξη όλου του ταξιδιού με την Κλαούντια μπορεί να αναπαρασταθεί από την εικόνα της, χέρι-χέρι, με τον νέο της σύντροφο στην αίθουσα αναμονής ενώ περίμενε να την καλέσουν… Να μεταμορφώσει μια σπασμένη καρδιά σε ανοιχτή καρδιά, Απλώς πρέπει να είμαστε σπουδαίοι ναυτικοί και να εξηγούμε τις πληγές της καρδιάς μας για να μπορέσουμε να πετάξουμε στο απέραντο γαλάζιο της νέας μας ζωής!

Δρ Francesca Lecce (Ψυχοθεραπεύτρια και Επίσημη Ερευνήτρια του Κέντρου Στρατηγικής Θεραπείας)

Βιβλιογραφία
Nardone G., Καβαλώντας τη δική σου τίγρη, 2003, Ponte alle Grazie
Nardone G., Salvini A., Ο στρατηγικός διάλογος, 2004, Ponte alle Grazie
Nardone G., Balbi E., Πλεύστε τη θάλασσα χωρίς να το γνωρίζει ο ουρανός, 2008, Ponte alle Grazie
Muriana E., Verbiniz T., Psychopathology of love life, 2010, Ponte alle Grazie