Τα λόγια για να το πούμε: πώς να μιλήσουμε για τον καρκίνο στην οικογένεια

"Να είστε ξεκάθαροι για τα πράγματα που θα πείτε, τα λόγια θα έρθουν"
(Cato)

Ένας όγκος διαστρεβλώνει τη ζωή και τα σχέδια του ατόμου αμφισβητώντας τη ζωτική ισορροπία και δημιουργώντας νέες συνθήκες ζωής και εμπειρίας. Μία από τις κρίσιμες πτυχές κατά τη διάρκεια της θεραπευτικής διαδικασίας είναι αυτή της αντιμετώπισης του θέματος του «καρκίνου» με το οικογενειακό δίκτυο. Υπάρχουν αρκετές πτυχές που μπορούν να εμποδίσουν την επικοινωνία όταν μια οικογένεια ζει με καρκίνο, γιατί ας το παραδεχτούμε: ο καρκίνος γίνεται όλη η οικογένεια! Οι δυσκολίες μπορεί επομένως να είναι προσωπικής φύσης, φόβος ή φόβος να υποφέρουν οι άνθρωποι, λανθασμένες πεποιθήσεις και συνδέονται με την ιδέα του θανάτου, αίσθημα ότι δεν μπορείς να αντέξεις το βάρος.

"Δεν ξέρω τι να πω" είναι μια πολύ συνηθισμένη φράση ανθρώπων που αντιμετωπίζουν καρκίνο ή ασθένεια των αγαπημένων τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η επικοινωνία είναι συχνά δύσκολη και επίπονη. Μας τρομάζει ο φόβος να μιλήσουμε τη λάθος στιγμή, ο φόβος να πούμε τη λάθος πρόταση, η δυσκολία να βρούμε λέξεις.

Και πώς μεταδίδετε την ασθένεια στους ανθρώπους που νοιάζεστε περισσότερο τη στιγμή που νιώθετε την ανάγκη να φωνάξετε τον πόνο και τους φόβους σας; Πώς προφέρετε τη λέξη "όγκος" αν αντικατοπτρίζει το βάρος μιας πρότασης, τόσο που νιώθει κανείς την ανάγκη να την καλύψει με τις πιο ποικίλες μορφές: "Κακό", "το πράγμα", "ο λεκές" .. Η σύγχυση είναι τέτοια που παραλύει μπροστά στα μικρότερα παιδιά, πώς να το πω για να μην τα τρομάξουμε;

Δυστυχώς δεν υπάρχουν μαγικές φόρμουλες που να εξασφαλίζουν «τη σωστή πρόταση» αλλά και γιατί δεν υπάρχει μια πρόταση πιο σωστή από την άλλη. Σημασία δεν έχει μόνο τι λέμε αλλά πώς το κάνουμε. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω δεν υπάρχουν λόγια ή η κατάλληλη στιγμή. Δεν υπάρχει χρόνος πριν ή μετά που να μας επιτρέψει να είμαστε έτοιμοι, μπορεί να υπάρξει χρόνος ... και μερικές μικρές προτάσεις για να αφεθούμε σε αυτό και να το ωριμάσουμε:

Η δυσκολία βρίσκεται στο να ξεκινήσεις (Παροιμία.)

Δημιούργησε τη στιγμή και τα δικά σου λόγια, αυτό που βρίσκει ο καθένας στο πέρασμά του με τους δικούς του ρυθμούς. Δεν υπάρχει στιγμή που "θα έπρεπε να συμβεί" και η λέξη "πρέπει να ειπωθεί" ... Το μυστικό είναι να ξεκινήσεις!

Δεν είναι απαραίτητο να ενημερώσετε με εξαντλητικό και λεπτομερή τρόπο, για να επιτρέψετε στον εαυτό σας την ευκαιρία να επικοινωνήσει πληροφορίες «χοάνης»., βοηθά όχι μόνο αυτούς που έχουν να δώσουν την είδηση αλλά και αυτούς που τα λαμβάνουν, αφού επιτρέπει την αφομοίωση και την απορρόφηση των όσων έχουν κοινοποιηθεί ή μαθευτεί.

Με τα μικρότερα παιδιά, εκτός από πληροφορίες σε μικρές δόσεις, μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη βοήθεια μιας ιστορίας ή μιας ιστορίας, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Τα παιδιά βοηθούνται έτσι να κατανοήσουν μια ευαίσθητη κατάσταση, με έναν τρόπο που τους είναι οικείος μαζί με τον ενήλικα αναφοράς.

Η ομιλία είναι ο πιο άμεσος τρόπος επικοινωνίας, αλλά ας θυμόμαστε ότι μπορούμε να αγγίξουμε, να αγκαλιάσουμε ακόμα και να σιωπήσουμε... Η μη λεκτική επικοινωνία είναι το προνομιακό κανάλι μέσω του οποίου μεταφέρουμε όχι μόνο το περιεχόμενο αλλά και το στοιχείο της σχέσης μήνυμα (Watzlawich, Beavin and Jackson, 1971).
Η σιωπή που συνοδεύεται από τη γλώσσα του σώματος, στην πραγματικότητα, είναι συχνά η καλύτερη επικοινωνία καθώς σας επιτρέπει να σταματήσετε σε μια ευαίσθητη κατάσταση χωρίς να χρειάζεται να τη γεμίσετε με λέξεις.

Το να εξουσιοδοτήσει κανείς τον εαυτό του να ζήσει αυτή τη στιγμή όπως έρχεται, να μοιραστεί τα συναισθήματά του σε αυτή την περίπτωση, ευνοεί τη δημιουργία ενός χώρου συζήτησης και διαλόγου όπου μπορούν να συμμετέχουν όλοι. Συχνά φοβόμαστε να «εκτινάξουμε συναισθήματα» και προτιμάμε μια όχι καλύτερη εναλλακτική: να τα καταπιέζουμε. Το να ενθουσιάζεσαι ή να κλαις δεν είναι σημάδι αδυναμίαςΠράγματι, τα συναισθήματα αποτελούν μέρος της επικοινωνιακής και σχεσιακής διαδικασίας και ως εκ τούτου μπορούν να λειτουργήσουν ως όχημα που διευκολύνει την ίδια την επικοινωνία. Το να ενθουσιάζεσαι σε αυτές τις περιπτώσεις σημαίνει μεταφορά και αυθεντική μετάδοση ακόμα και της πιο δύσκολης επικοινωνίας.

Να θυμάστε ότι δεν έχετε τις απαντήσεις σε όλα, απαντήστε όταν μπορείτε και εξουσιοδοτήστε τον εαυτό σας να πει "δεν ξέρω" όταν δεν έχετε τις απαντήσεις. Συχνά, ειδικά με τα μικρότερα παιδιά, υπάρχει ο φόβος ότι μπορεί να υποφέρουν και τείνουμε να τα καθησυχάζουμε με τις επιθυμητές απαντήσεις. Ας θυμηθούμε ότι τα παιδιά έχουν πολλούς πόρους και είναι λειτουργικό για όλους, μικρούς και μεγάλους, να υποστηρίξει τον εαυτό του στην αβεβαιότητα καθώς ευνοεί τη διαδικασία προσαρμογής σε ένα μονοπάτι που από μόνο του είναι απρόβλεπτο.

Όταν έχουν να κάνουν με ένα άρρωστο μέλος της οικογένειας, μπορεί να αισθάνονται την ανάγκη να μην μιλήσουν για αυτό. Είναι σημαντικό δώσε του χρόνο χρειάζεται, σε αυτήν την περίπτωση μπορείτε απλά να αναβάλετε το γεγονός ότι είστε διαθέσιμοι εάν αισθάνεστε την ανάγκη να το κάνετε.

Το να είσαι έτοιμος για το αστείο μπορεί συχνά να είναι δύσκολο και παράταιρο, αλλά μια σωστή δόση χιούμορ διευκολύνει την επικοινωνία και τις σχέσεις σε διάφορους τομείς. Το να το κάνετε με ένα άτομο που αντιμετωπίζει μια ασθένεια, είναι χρήσιμο για να τον κάνει να αισθάνεται άνετα, αλλά πάνω απ 'όλα, εάν υπάρχει ανάγκη να γίνει ευπρόσδεκτος σε όσους αντιμετωπίζουν έναν όγκο, είναι για να αποφύγετε να τον κάνετε να αισθάνεται άρρωστος.

Η υπερπροστατευτική πτυχή καλύπτεται πλήρως από τη στοργή και την επιθυμία για βοήθεια, ακόμη κι αν συχνά με τις καλύτερες προθέσεις επιτυγχάνονται αντιπαραγωγικά αποτελέσματα όπως: η τάση να αλλάζεις θέμα όταν είναι αυτοί που παίρνουν την πρωτοβουλία ή δίνουν συμβουλές για το πώς «πρέπει». κάντε για να νιώσετε καλύτερα.

Άλλες φορές η αίσθηση της ανικανότητας οδηγεί στο να βοηθήσει και να διευκολύνει το αγαπημένο του πρόσωπο από όλες τις απόψεις, αντικαθιστώντας τελικά τον εαυτό του. Είναι σημαντικό να προωθήσετε σταδιακά την αυτονομία του ατόμου, τι μπορεί να κάνει, να το αφήσετε να το κάνει και να το βοηθήσετε στην προσθήκη μικρών καθημερινών στόχων.

Το να θέλουμε να βοηθήσουμε και να διευκολύνουμε αγαπημένα πρόσωπα που υποφέρουν είναι ένα πολύ ευγενές συναίσθημα, αλλά μπορούμε να προωθήσουμε την ευημερία τους με λειτουργικό τρόπο, όχι αποφεύγοντάς τους αλλά δημιουργώντας μικρές ευκαιρίες. Ένας όγκος αλλάζει τη ζωή όσων εμπλέκονται στις διάφορες διαστάσεις του και δεν μπορούν όλα να ξαναβρεθούν όπως "πριν" από την ασθένεια, αλλά μπορεί να υπάρξει μια διαφορετική ανάρρωση, μια νέα πραγματικότητα, νέες ισορροπίες και νέα νοήματα.

Ενόψει τέτοιων γεγονότων, κανείς είναι πάντα απροετοίμαστος, αλλά ο μόνος τρόπος για να απογοητευτείς είναι να ενεργήσει ενεργά, να περάσει από μια πραγματικότητα που τρομάζει και υποφέρει σε μια πραγματικότητα που οικοδομείται και διαχειρίζεται. (G. Nardone, 2014).

Dr. Lindita Prend (Επίσημη Ψυχοθεραπεύτρια του Κέντρου Στρατηγικής Θεραπείας)

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:

Buckman R. Τι να πω; Διάλογος με βαριά άρρωστους. Εκδόσεις Camillian 1990.
Chiodini M., Meringolo P. (2016) Μακάρι τα δάκρυα να γίνουν μαργαριτάρια. Φλωρεντία. Ponte alle Grazie.
Kubler-Ross Ε., (1990). Death and dying, Assisi: Cittadella, 6th ed.
Nardone G., (2007). Αλλάξτε τα μάτια αγγίζουν την καρδιά. Μιλάνο: Ponte alle Grazie.
Nardone G., (2014). Φόβος για αποφάσεις. Μιλάνο: Ponte alle Grazie.
Nardone G. και η ομάδα του Κέντρου Στρατηγικής Θεραπείας. (2012). Βοηθώντας τους γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους. Μιλάνο, Ponte alle Grazie.
Nardone, G., Balbi, E. (2008). Πλεύστε τη θάλασσα χωρίς να το γνωρίζει ο ουρανός. Φλωρεντία: Ponte alle Grazie.
Milanese R., Milanese S. (2015) Το άγγιγμα, η θεραπεία, η λέξη. Η επικοινωνία μεταξύ γιατρού και ασθενούς ως εργαλείο θεραπευτικός. Ed Ponte alle Grazie,.
Morasso G. (1998) Καρκίνος: φροντίδα των αναγκών του ασθενούς. Επιστημονική Σκέψη.
Grassi L., Biondi M., Costantini A. (2003). Πρακτικό εγχειρίδιο ψυχο-ογκολογίας. Ρώμη: Η επιστημονική σκέψη.
Ventafridda V. (1980) Ο μεγάλος φόβος που συνδέεται με μια λέξη. Διορθ. Med., 1: 41.
Watzalawick P., Beavin J., Jasckson DD (1971) The pragmatics of communication Tr.It Rome.