Verander de traumawond in een litteken. Strategische behandeling van posttraumatische stressstoornis (PTSS)

 "Als je eruit wilt, moet je er doorheen"
(Robert Vorst)

De gewonde geest: posttraumatische stressstoornis (PTSS)

Het woord "trauma" komt uit het Grieks en betekent "wond". Of het nu gaat om een ​​aardbeving, een terroristische aanslag, een ongeluk, een aanslag, iedereen die een trauma meemaakt ervaart een diepe scheur tussen een "voor" en een "na". "Vroeger" leefde hij in een rechtvaardige en zinvolle wereld. "Na", plotseling, is de wereld niet langer veilig, niets is rechtvaardiger en rechtvaardiger.

Hoewel de mens "van nature" is toegerust om traumatische gebeurtenissen te boven te komen, komt het soms voor dat degenen die een dergelijke ervaring hebben meegemaakt niet in staat zijn deze spontaan te overwinnen en een posttraumatische stressstoornis te ontwikkelen. Een fenomeen dat helaas steeds vaker voorkomt in deze tijd van terroristische aanslagen en natuurrampen, zoals de aardbeving die recentelijk Midden-Italië heeft verwoest.

Degenen die lijden aan een posttraumatische stressstoornis worden voortdurend gekweld door de herinnering aan het trauma, door een verleden dat het heden blijft overspoelen en overweldigen met angst, pijn en woede, in de vorm van nachtmerries, herinneringen, beelden, geluiden, geuren, flashbacks, waardoor de persoon zijn reis naar de toekomst niet kan voortzetten. Geconfronteerd met deze vreselijke situatie probeert de persoon zichzelf op verschillende manieren te verdedigen, die we hebben gedefinieerd als "copingreacties"

- Poging om je gedachten te beheersen en de traumatische ervaring te annuleren
In de eerste plaats probeert de persoon, in de illusie dat hij op de een of andere manier het ervaren trauma kan 'vergeten' en de ermee samenhangende angstaanjagende gewaarwordingen onder controle kan houden, niet te denken aan wat er is gebeurd. Maar daarbij ervaart hij de paradoxale situatie waarbij hoe meer hij probeert te vergeten, hoe meer hij zich uiteindelijk steeds meer herinnert. In de woorden van Michel de Montaigne "Niets legt iets zo intens vast in het geheugen als het verlangen om het te vergeten".

- Vermijden van situaties die verband houden met trauma
De meeste van degenen die aan PTSS lijden, beginnen ook alle situaties die verband houden met de traumatische gebeurtenis te vermijden, in een poging elk spoor ervan uit hun geheugen te bannen. Het effect van elke vermijding is echter dat het leidt tot een echte keten van progressieve vermijdingen totdat zelfs situaties of plaatsen die eens 'neutraal' waren, geleidelijk als gevaarlijk worden ervaren. Het uiteindelijke effect is niet alleen om de angst die de persoon zou willen verminderen te vergroten, maar ook om hem steeds meer ontmoedigd te maken met betrekking tot zijn eigen middelen en steeds beperkter in zijn leven.

- Verzoek om hulp, geruststelling en klachten
De getraumatiseerde persoon neemt vaak zijn toevlucht tot de hulp van anderen, hulp die kan variëren van het verzoek om begeleid te worden op plaatsen die als "gevaarlijk" worden beschouwd, tot voortdurend gerustgesteld, getroost of gewoon geluisterd worden. Deze strategie, die aanvankelijk altijd effectief is, leidt in plaats daarvan tot de geleidelijke verslechtering van de arbeidsongeschiktheidssituatie van de persoon die, door het beheer van de gevolgen van het trauma aan anderen te delegeren, uiteindelijk een echte afhankelijkheid creëert en zijn autonomie nog meer vermindert.

De wond genezen: het trauma overwinnen met korte strategische therapie

De eerste sessie met een persoon die een trauma heeft meegemaakt, is van fundamenteel belang voor de daaropvolgende positieve evolutie van de therapie. Degenen die een trauma hebben opgelopen, ervaren een noodsituatie en een wanhopige behoefte aan hulp, maar zijn tegelijkertijd niet in staat om ook maar de geringste verandering zelf te maken. De strategisch therapeut moet daarom in staat zijn om aan de getraumatiseerde persoon een sterke emotionele uitwisseling over te brengen ("Ik begrijp wat je voelt") en tegelijkertijd het feit dat hij een "gespecialiseerde technicus" is die over alle noodzakelijke hulpmiddelen beschikt om te helpen hem. De communicatieve en relationele vaardigheden van de therapeut, vooral tijdens de eerste sessie, zijn essentieel om ervoor te zorgen dat de patiënt besluit "te vertrouwen en te vertrouwen" en daarom beschikbaar is om te volgen wat de belangrijkste indicatie is voor de behandeling van dit type ik stoor: de roman van het trauma.

Afgestemd door George Nardone en door zijn medewerkers in het Centrum voor Strategische Therapie van Arezzo, bestaat deze manoeuvre erin de patiënt te vragen elke dag op te schrijven, in een soort verhaal en op de meest gedetailleerde manier mogelijk, alle herinneringen aan het verleden trauma: beelden, sensaties, gedachten. Elke dag zal hij die verschrikkelijke momenten schriftelijk moeten doormaken, totdat hij voelt dat hij alles heeft opgeschreven wat er gezegd moet worden.

Eenmaal geschreven, zal hij moeten vermijden om opnieuw te lezen en alles in een envelop te stoppen. Bij de volgende sessie zal de patiënt al zijn geschriften aan de therapeut moeten overhandigen. Tegelijkertijd wordt de persoon voorgeschreven om te stoppen met praten over het trauma en hoeveel dit nog steeds zijn leven beïnvloedt (samenzwering van stilte), waardoor alle druk van malaise in de dagelijkse geschriften wordt overgebracht.

De roman van trauma is een buitengewoon effectieve manoeuvre, omdat het direct ingrijpt op de belangrijkste copingreactie die de stoornis in stand houdt, namelijk de poging om te vergeten. Door dit recept worden ze geproduceerd 4 effecten: allereerst externaliseert de persoon alle herinneringen, de beelden, de flashbacks die hem voortdurend achtervolgen en, door ze op papier over te brengen, begint hij ze geleidelijk kwijt te raken; het feit dat het trauma elke dag schriftelijk moet worden nagegaan, veroorzaakt ook een soort 'gewenning'-effect met betrekking tot de traumatische herinneringen, die nu actief en dagelijks door de persoon worden gezocht in plaats van te lijden.

Door de tragische gebeurtenis in de loop van de dagen op schrift te stellen, kunnen we ons ook geleidelijk losmaken van de angst, pijn en woede die dit veroorzaakte, met het ultieme effect, de tijdelijke verplaatsing van het verleden naar het verleden. Ten slotte is het afleveren van de roman aan de therapeut een soort 'rite de passage' om de traumatische gebeurtenis te boven te komen.

Patiënten die ermee instemmen dit recept uit te voeren, meestal al tijdens de tweede sessie, vertellen hoe de eerste dagen van het uitvoeren van de taak echt moeilijk en pijnlijk waren, maar beetje bij beetje werd het verhaal meer en meer "koud". , flashbacks en nachtmerries die voorheen dagelijks aanwezig waren, zijn snel afgenomen totdat ze verdwenen.
Het feit dat we er niet meer over spraken, hielp dit proces ook, en maakte het tegelijkertijd mogelijk om relaties met anderen te bevrijden van de last van het verleden. Het verleden dat op zijn plaats wordt teruggezet, stopt dus met het voortdurend binnendringen van het heden van de persoon en het beperken van de constructie van zijn toekomst.

Door de roman van trauma, de wond van het trauma verandert geleidelijk in een litteken die, hoewel niet volledig verdwijnen, de persoon in staat stelt zijn natuurlijke veerkracht terug te krijgen. En hier, tijdens de volgende sessies, begint de persoon zijn leven te herstellen, de opeenvolging van vermijdingen te onderbreken en geleidelijk het vertrouwen in zijn eigen middelen en autonomie te herwinnen.

In de meeste gevallen stelt deze enige manoeuvre die in de loop van de tijd wordt volgehouden, de persoon in staat zich volledig te bevrijden van de invaliderende stoornis; in gevallen waarin posttraumatische stressstoornis in plaats daarvan aanleiding heeft gegeven tot andere soorten stoornissen (paniekstoornis, verschillende fobieën, paranoia, obsessief-compulsieve stoornis, depressie, enz.) zal de therapeut de therapie voortzetten totdat het probleem volledig is opgelost.

De effectiviteit van het strategische korte therapiemodel voor PTSS is beslist hoog, 95% van de gevallen met een gemiddelde efficiëntie van 7 sessies, waarbij 50% van de gevallen geen sporen van relevante symptomen meer vertoont na de eerste zitting.

Dr. Roberta Milanese (Officiële psycholoog-psychotherapeut van het Centrum voor Strategische Therapie)

REFERENTIES
Cagnoni F., Milanese R. (2009), Verander het verleden. Trauma overwinnen met strategische therapie, Ponte alle Grazie, Milaan.
Meringolo P., Chiodini M., Nardone G. (2016), Mogen de tranen parels worden, Ponte alle Grazie, Milaan.
Nardone G. (2008), Zeil de zee zonder medeweten van de lucht, Ponte alle Grazie, Milaan.
Nardone G., Portelli C. (2015), Wijzig om te weten, Ponte alle Grazie, Milaan.
Nardone G., Salvini A. (bewerkt door) (2013), Internationaal woordenboek voor psychotherapie, Garzanti, Milaan.