Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne

Krótka terapia strategiczna i zaburzenie obsesyjno-kompulsywne. Kiedy ból graniczy z przyjemnością

trichotillomania

Czwartek 15 września 2016, dziękiZakon Psychologów Lombardii, mieliśmy okazję z przyjemnością uczestniczyć w pierwszym linku Przeglądu webinaru, którego bohaterami byli George'a Nardone'a (Dyrektor Centrum Terapii Strategicznej w Arezzo) oraz Krótka Terapia Strategiczna (oryginalne zastosowanie wymyślonego przez niego Modelu Strategicznego Rozwiązywania Problemów w psychoterapii). 380 uczestników było w stanie odkryć, co to znaczy strategicznie interweniować w jednym z najbardziej upośledzających i stale nasilających się zaburzeń psychicznych, do tego stopnia, że ​​przez wielu jest ono określane jako „czarna bestia psychoterapii” lub zaburzenie obsesyjno-kompulsywne.

Giorgio Nardone proponuje słuchaczom przypadek trichotillomanii. Jest to szczególny wariant doc, który polega na zrywaniu włosów na ciele, aż w skrajnych przypadkach do całkowitego wyłysienia lub bezwłosego, jak to się stało z młodą 19-latką, która pojawiła się w studiu Arezzo w bandanie. by ukryć spustoszenie, które sama popełniła.

Co może skłonić osobę do takiego zachowania? Czy to masochizm, czy zachowanie samookaleczające? Chociaż może się to wydawać nielogiczne, a raczej niezwyczajne, dane zachowanie, które powtarza się przez okres od trzech do sześciu miesięcy, staje się subtelną przyjemnością, która, pobłażliwa, zamienia się w konieczność, a więc w przyjemność- oparty na przymusie. Wielu specjalistów, takich jak ci, do których zwróciła się dana dziewczyna, interweniuje albo terapią farmakologiczną, która tłumi lęk i reaktywność, ale nie zmienia jakości myśli, czyniąc osobę mniej przytomną i obecną, albo terapiami, które często mają tendencję do szukania hipotetycznych przyczyn problemu w przeszłości, nie biorąc pod uwagę tego, zakładając, że można zidentyfikować rzeczywiste i jednoznaczne zdarzenie wyzwalające, nie wystarczy je znać, aby się od niego wyemancypować. Lub inne orientacje próbują wykorzystać wielką zdolność rozumowania osoby, aby zrozumieć, jak rzeczy działają, aby zmotywować się do zmiany, nie oceniając jednak, że w zaburzeniu obsesyjno-kompulsywnym ci, którzy na to cierpią, doskonale wiedzą, jak to działa i co powinni zrobić wydostać się z tego, ale on nie może tego zrobić.

La Krótka terapia strategiczna, wprowadzony przez Giorgio Nardone i rozwijany we Włoszech i na całym świecie wraz z licznymi Centra stowarzyszone wyreżyserowany przez swoich współpracowników/badaczy, działa w inny sposób. Przede wszystkim przeprowadza się rodzaj diagnozy, która jest definiowana jako operacyjna, dzięki której poznaje się problem w trakcie jego rozwiązywania (uczenie się przez działanie), która w związku z tym koncentruje się na próbach zastosowanych do rozwiązania problemu, który nie zadziałał ( próby rozwiązań). Narzędziem dochodzeniowym jest dialog strategiczny; forma dialogu z alternatywnymi pytaniami o iluzję, poprzez które percepcje i emocje są dotykane jeszcze przed intelektem, aby następnie zastosować strategie i strategie, które podążają za tą samą logiką nieporządku, powodując jego upadek od wewnątrz.

W tym przypadku recepta na uwolnienie, którą można następnie uogólnić na wiele wariantów doc opartego na przyjemności, jest tym, co w Brief Strategic Therapy definiujemy „rytualizację rytuału” (Nardone, Portelli, 2013), który polega na pytaniu osoby , przez okres dwóch tygodni (jest to czas niezbędny do zapewnienia, że ​​wskazania między jednym a drugim spotkaniem przyniosą maksymalny efekt), aby o każdej porze dnia stanąć przed lustrem i tam, wyrywanie przez zmienny czas, często minutę, włosów, które zwykle się rozrywają.

Słuchana przez laików wskazówka ta może wydawać się dziwaczna i bezsensowna, natomiast analizowana z punktu widzenia procesu strategicznego działa na kilku frontach.

  • pozwala osobie przejąć kontrolę nad zaburzeniem, musząc dobrowolnie zdecydować się na wykonanie czynności jako zakładnika obsesji, dzięki czemu zachowanie nie jest już kompulsywne, ale dobrowolne;
  • pozwala na odroczenie wykonania rytuału, który musi być wykonywany raz na godzinę, tak aby zachowanie nie odbywało się już na prośbę obsesji, ale na podstawie decyzji osoby;
  • tworzy przerwę między prośbą obsesji a reakcją jednostki, przerywając sekwencję percepcyjno-reaktywną, która charakteryzuje zaburzenie;
  • z przyjemnego rytuał staje się coraz bardziej nieprzyjemny, biorąc pod uwagę obowiązek wykonywania go niezależnie od konieczności chwili, o każdej porze dnia.

Umożliwiwszy, zgodnie z instrukcjami swojego terapeuty, dobrowolnie wykonywać zachowanie, które jako zobowiązanie nie jest już źródłem przyjemności o każdej porze dnia, odkładając jego wykonanie na określone godziny, już po pięciu spotkaniach była w stanie: unikaj praktykowania rytuału do tego stopnia, że ​​wkrótce nie będzie już potrzebować bandany.

Rytualizacja rytuału pozwoliła zatem działać zgodnie z logiką utrzymywania problemu, stawiając zakłócenie w stanie niemożności zawalenia się, stosując podstęp polegający na „zmuszeniu wroga do wejścia na strych i usunięcia drabiny”. (Nardone, 2003).
Mam na myśli konkretne odczyty opis wszystkich faz terapii, który Giorgio Nardone bardzo szczegółowo zilustrował na spotkaniu webinarowym, które po godzinie i czterdziestu minutach przykleiło do monitora 340 z początkowych 380, który nie omieszkał zadać najróżniejszych pytań , które pozwoliły nam spierać się o wiele innych aspektów psychologii klinicznej i psychoterapii.
Z pewnością powtórzę, pewni, że liczby, już niewiarygodne, spełnią tylko oczekiwania Giorgio Nardone, całego personelu Centrum Terapii Strategicznej w Arezzo i setek obecnie stowarzyszonych studiów. Dziękuję Zakonowi Psychologów Lombardii za organizację, a Giorgio Nardone za chęć podzielenia się z nami częścią swojego czasu. Do następnego razu!

dr Elisa Balbi (Oficjalny Psycholog-Psychoterapeuta Centrum Terapii Strategicznej)

REFERENCJE

Fragmenty kodu PHP Obsługiwane przez: XYZScripts. com