Krótkie strategiczne podejście do terapii jest oparte na dowodach (Szapocznik i in., 2008) i jest uznawane za najlepszą praktykę w przypadku niektórych ważnych psychopatologii.

Model, sformułowane przez Paula Watzlawicka i rozwinięte przez Giorgio Nardone (Krótka terapia strategiczna, model Giorgio Nardone), a także potwierdzone empirycznie i naukowo (Nardone, 2015; Pietrabissa, Gibson, 2015; Nardone, Salvini, 2014; Castelnuovo i in., 2011; Watzlawick, 2007 Jackson i wsp. 2018) na przestrzeni ponad 25 lat doprowadził, o czym świadczą liczne publikacje, które się pojawiły (patrz bibliografia z adnotacjami), do sformułowania zaawansowanych protokołów terapii krótkiej, na które składają się: innowacyjne techniki budowane ad hoc, aby odblokować poszczególne typy trwałości najważniejszych patologii psychicznych i behawioralnych.

Od pierwszego spotkania z pacjentem model jest nastawiony na zmianę, w rzeczywistości nie stosuje się klasycznej procedury diagnostycznej, ale zaawansowaną technikę diagnostyczno-interwencyjną: dialog strategiczny.

Ten protokół przeprowadzania pierwszego wywiadu pozwala przekształcić, poprzez sekwencję określonych technik (pytania strategiczne, parafrazy restrukturyzacyjne, formuły sugestywne i ostateczne zalecenia), w proces badania-interwencja co prowadzi pacjenta i terapeutę do wspólnego odkrycia „jak” problem działa i „jak” można go rozwiązać.

Na tej podstawie pod koniec pierwszej sesji wskazania terapeutyczne dopasowanie do prezentowanego zaburzenia. Podczas kolejnego wywiadu ocenione zostaną efekty zarówno dialogu terapeutycznego, jak i zaleceń do realizacji.

W zależności od wyników przechodzimy do kolejnych faz modelu, jeśli były one pozytywne, w przeciwnym razie analizujemy, co nie zadziałało, ponownie dostosowując terapię na podstawie odpowiedzi na zastosowane manewry.

Celem krótkiej psychoterapii strategicznej jest restrukturyzacja i zmiana sztywnych percepcji pacjenta, które wywołują jego patologiczne reakcje. Aby to osiągnąć, interwencja ma na celu przerwanie błędnego koła między nieudanymi próbami rozwiązania podejmowanymi przez pacjenta, które zasilają zaburzenie, a jego utrzymywaniem się, podtrzymywanym właśnie przez takie szkodliwe reakcje. Dlatego dysfunkcjonalne „próbowane rozwiązania” muszą zostać zastąpione innymi, zdolnymi do przełamania patologicznej równowagi i przekształcenia ich w zdrowe i funkcjonalne.

Strategie i podstępy terapeutyczne dopasowane do sytuacji problemowej i specyficznej formy wyrażania zaburzenia. Jak już wspomniano, liczba technik terapeutycznych opracowanych i sformalizowanych przez Giorgio Nardone i jego współpracowników, obejmujących większość form patologii spotykanych w psychoterapii, jest ogromna.

Równolegle do tych strategii i forteli, poszczególne formy komunikacja terapeutyczna, zdolny do omijania oporów przed zmianą typowych dla każdego ludzkiego systemu, w szczególności komunikacji „performatywnej”, języka, który sprawia, że ​​czujesz się i rozumiesz oraz komunikacji „nakazowej”, czyli sugestywnego języka, który przypisuje działania lub myśli, którym pacjent zwykle sprzeciwiał się.

Tak nazwał Paul Watzlawick „Hipnoterapia bez transu”.

Jeżeli interwencja terapeutyczna przyniesie pożądane efekty, przechodzimy do fazy konsolidacja z nich poprzez proces redefiniowania dokonanych zmian oraz zasobów i umiejętności, które pacjent pokazał, że może wykorzystać.

Wszystko po to, by poprowadzić go do podboju pełna autonomia i niezależność osobista. W tym celu każda zastosowana technika jest również wyjaśniona w taki sposób, aby już były pacjent mógł ją zachować na przyszłość.

Szkolenie obejmuje, zgodnie z przepisami Ministerstwa Edukacji, Uczelni i Badań Naukowych (MIUR), godziny teoretyczne, godziny praktyczne, ćwiczenia, egzamin ze studiów przypadku, godziny indywidualnej nauki. Działalność ta prowadzona jest zawsze pod nadzorem Komitetu Naukowego i prowadzona jest przez kadrę dydaktyczną.

Szkoła Specjalizacji w Strategicznej Psychoterapii Krótkoterminowej, oparta na założeniu uczenia się przez działanie, opiera się głównie na praca aplikacji, gdzie większość godzin, po wstępnym szkoleniu teoretycznym, przeznacza się na studiowanie nagrań wideo i prawdziwą praktykę kliniczną.

PIERWSZE DWA LATA

Poza godzinami przeznaczonymi na podstawowe nauczanie teoretyczne, w pierwszych dwóch latach praca skupia się głównie na studiowaniu, wspólnie z nauczycielem, kaset wideo dotyczących terapii realizowanych od pierwszej do ostatniej sesji dotyczącej poszczególnych patologii. Każdy przypadek jest analizowany sesję po sesji komunikacja, relacje i technika używany do leczenia i rozwiązywania sprawy.

Szczególna uwaga zostanie zwrócona na technikę wywiadu klinicznego, która w krótkiej terapii strategicznej jest jednocześnie diagnozą i interwencją, gdyż jest w stanie już w pierwszej sesji zmodyfikować i przebudować postrzeganie osoby w odniesieniu do jej problemu.

DRUGIE DWA LATA

Następnie na trzecim i czwartym roku każdy uczeń będzie miał możliwość śledzenia, w koterapia z Giorgio Nardone, od trzech do pięciu pacjentów i będzie mógł obserwować terapie prowadzone przez dyrektora Szkoły przez zamknięty obieg kamer, tak aby móc wejść w samo serce ich zawodu.
Prześledzone i zakończone przypadki będą przedmiotem ostatecznego opracowania pracy specjalizacyjnej.

CZAS TRWANIA KURSU I OBECNOŚĆ

Szkoła specjalizacyjna z Krótkiej Psychoterapii Strategicznej trwa 4 lata.
Początek roku akademickiego przypada na styczeń, a kończy na grudniu, przeplatany miesięczną przerwą wakacyjną.

Lekcje organizowane są w weekendy, dwie lekcje w miesiącu w soboty lub niedziele plus cały weekend (sobota i niedziela) co dwa miesiące, aby umożliwić obecność osobom zaangażowanym zawodowo w ciągu tygodnia.

Wymagana jest obecność minimum 70% całkowitej liczby godzin.