ΟΤΑΝ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ «ΕΦΕΥΡΕΙ» ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

Σκοπός - Αυτή η εργασία αναπτύσσεται από την κονστρουκτιβιστική υπόθεση ότι η πραγματικότητά μας είναι ένας υπολογισμός και όχι μια αναπαράσταση. Παρέχει μια εποικοδομητική κριτική στις άκαμπτες ψυχοπαθολογικές ταξινομήσεις που χρησιμοποιούνται στην ψυχική υγεία που καταλήγουν να δημιουργούν μια εξαρτημένη αυτοεπιβεβαιωτική πραγματικότητα.

Σχεδιασμός / μεθοδολογία / προσέγγιση - Προτείνει την παρουσίαση μιας προσέγγισης, η οποία απομακρύνεται από τους παραδοσιακούς άκαμπτους ορισμούς κατηγοριοποίησης των ψυχικών διαταραχών, σε μια κονστρουκτιβιστική προοπτική που θεωρεί τα ανθρώπινα προβλήματα ως δυσλειτουργικά συστήματα αντίληψης και αντίδρασης στην πραγματικότητα.

Ευρήματα - Παρέχει βιβλιογραφία που δείχνει πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ερμηνευτικά εργαλεία για να δώσουν τάξη και ορισμό στον κόσμο γύρω τους, αλλά τις περισσότερες φορές καταλήγουν να ξεχνούν ότι όλες οι ταξινομήσεις, θεωρίες, δοκιμές και ούτω καθεξής είναι απλές ανθρώπινες εφευρέσεις. Παρουσιάζει διάφορες χαρακτηριστικές επιστημονικές έρευνες που αποδεικνύουν πώς όσοι έχουν επενδύσει στη δύναμη της διάγνωσης της ψυχικής λογικής ή της παραφροσύνης, συχνά παγιδεύονται στις δικές τους θεωρίες και στη διαγνωστική πρακτική που προκύπτει.

Πρωτοτυπία / αξία - Αυτή η εργασία προβάλλει την ανάγκη αντικατάστασης ενός άκαμπτου ντετερμινιστικού μοντέλου από ένα ελαστικό και αυτοδιορθωτικό εποικοδομητικό-στρατηγικό μοντέλο γνώσης και παρέμβασης που εγγυάται την πραγματική αποτελεσματικότητα και αποτελεσματικότητα της θεραπείας.