L-aktar tbatija sottili tat-tielet millennju hija s-solitudni, imma din hija fl-istess ħin mibgħuda kif ukoll maħbuba. Ħafna jevitawha bħallikieku kienet l-agħar ta 'infezzjonijiet, oħrajn jixxennqu għaliha u jfittxuha bħala t-triq għall-elevazzjoni personali. Madankollu, is-soċjetà moderna tgħix fil-paradoss li ħolqot aktar u aktar kuntatt bejn l-individwi iżda fl-istess ħin aktar u aktar distakkament: “tħossok waħdek” ttrasforma minn oġġettivament fi stat ta’ iżolament għal tgħix dan l-istat tal-moħħ anki meta inti huma fil-midst ta 'ħafna nies jew meta inti virtwalment iper konness mad-dinja kollha.

Jekk hu minnu li s-solitudni tista’ titqies bħala salib jew bħala delight, jidher evidenti li għal ħafna huwa salib filwaqt li għal ftit huwa delight. Veru wkoll li l-aktar “solitarju” huma dawk li b’disprat jipprovaw jaħarbu mis-solitudni, filwaqt li dawk li jafu jkunu waħedhom jafu jkunu aħjar mal-oħrajn u għalhekk ma jbatux mis-solitudni.

Seneca kiteb “L-essay huwa biżżejjed fih innifsu” mhux għax irid ikun waħdu imma għax irid ikun fil-kumpanija biss tan-nies li huma tassew importanti għalih, jagħżilhom b’attenzjoni kbira. Ftit, iżda, huma n-nies li jirnexxilhom jilħqu dan il-livell ta’ “operational awareness”, il-maġġoranza l-kbira ma jistgħux jimmaniġġjaw is-solitudni b’mod kostruttiv iżda jsofruha bħala sentenza jew dannazzjoni.