Αυτοεκτίμηση: πώς να χτίσετε την αυτοπεποίθηση

 "Αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου, ποιος θα το πιστέψει;"
(Κόμπι Μπράιαντ)

Μια νεαρή γαρίδα σκέφτηκε:Γιατί όλοι στην οικογένειά μου περπατούν προς τα πίσω; Θέλω να μάθω να περπατάω μπροστά και η ουρά μου θα πέσει αν δεν μπορώ». Άρχισε να εξασκείται κρυφά και τις πρώτες μέρες το κατόρθωμα του κόστισε πολλή προσπάθεια: χτύπησε παντού, μώλωπε την πανοπλία του, τσάκισε τα πόδια του... Όταν ήταν αρκετά σίγουρος για τον εαυτό του, παρουσιάστηκε στην οικογένειά του και έκανε ένα υπέροχο τρέξιμο προς τα εμπρός. . «Ο γιος μου - η μάνα ξέσπασε σε κλάματα -» σου έδωσε τον εγκέφαλο; Επιστρέψτε στον εαυτό σας, περπατήστε όπως σας δίδαξαν ο πατέρας και η μητέρα σας».

Ο πατέρας του τον κοίταξε αυστηρά για λίγο και μετά είπε: "Αρκετά. Αν θέλεις να κάνεις το δικό σου, το ρεύμα είναι μεγάλο, φύγε και μην ξαναγυρίσεις ποτέ». Η καλή γαρίδα αγαπούσε την οικογένειά του αλλά ήθελε να κυνηγήσει το όνειρό του. Το πέρασμά του ξύπνησε αμέσως την ιλαρότητα της λίμνης, αλλά κανείς δεν μπορούσε να τον αποτρέψει. «… Θα πάει μακριά; Θα κάνει μια περιουσία; Θα ισιώσει όλα τα στραβά πράγματα σε αυτόν τον κόσμο; Δεν ξέρουμε, γιατί ακόμα βαδίζει με το θάρρος και την αποφασιστικότητα της πρώτης μέρας. Δεν μπορούμε παρά να του ευχηθούμε, με όλη μας την καρδιά: - Καλό ταξίδι!  (Γιάννη Ροδάρη).

Αυτό που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα για τις νεαρές γαρίδες μας είναι ότι πίστευε στον εαυτό του και είχε εμπιστοσύνη στις ικανότητες και τις δυνατότητές του, επομένως είχε καλή αυτοεκτίμηση.

Σήμερα, ακούμε πολλά για αυτήν την έννοια σε τέτοιο βαθμό που η έκφραση έχει γίνει μέρος της λαϊκής γλώσσας. Μάλιστα, από μια συνοπτική βιβλιογραφική αναζήτηση προκύπτει ότι υπάρχουν περισσότερα από 7000 άρθρα και περισσότερα από 600 βιβλία που ασχολούνται με αυτό το θέμα.

Η λέξη εκτίμηση σημαίνει «δίνοντας αξία σε κάτι ή σε κάποιον», επομένως για να είστε όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστές απέναντι στον εαυτό σας είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσετε τα δυνατά σημεία και τα όριά μας: η υποτίμηση ή η υπερεκτίμηση του εαυτού μας είναι και οι δύο εκφράσεις χαμηλής αυτοεκτίμησης που μπορούν να μας οδηγήσουν να αναπτύξει διάφορους τύπους ψυχολογικής δυσφορίας.

Ο πρώτος ψυχολόγος που περιέγραψε αυτή την έννοια ήταν ο Γουίλιαμ Τζέιμς το 1890, ορίζοντας την ως τη σχέση μεταξύ του αντιληπτού Εαυτού ("Ποιος νομίζω ότι είμαι") και του ιδανικού Εαυτού ("Ποιος θα ήθελα να είμαι"): τόσο μεγαλύτερη είναι η ασυμφωνία , τόσο μεγαλύτερη είναι η δυσαρέσκεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συνοχή μεταξύ των επιτυχιών και των φιλοδοξιών του είναι θεμελιώδης.

Μπορούμε να προσδιορίσουμε δύο μεγάλα επιστημονικά ρεύματα: αυτό που επικεντρώνεται στον δικό του καθοδηγούμενο από τη Virginia Satir και εκείνο που προσανατολίζεται στην εμφάνισή του που αναπτύχθηκε από τον Nathaniel Branden, με βάση τις δεξιότητες και την πράξη. Ο Jean Monbourquette τονίζει την ανάγκη να ενσωματωθούν αυτές οι δύο πτυχές, υποστηρίζοντας ότι «Η αυτοεκτίμηση για τον εαυτό του και η αυτοεκτίμηση για τις δεξιότητές του είναι και τα δύο απαραίτητα. Είναι σημαντικό να βρείτε τη σωστή ισορροπία μεταξύ των δύο και να τα εναρμονίσετε σωστά".

 Πώς να χειροτερέψεις σε εννέα κινήσεις

"Η αυτοεκτίμηση δεν κληρονομείται, αλλά χτίζεται"(Giorgio Nardone), και αντί να αναρωτιόμαστε πώς να το αναπτύξουμε καλύτερα, εμπνευσμένο από το αρχαίο κινέζικο στρατηγείο" Αν θέλετε να ισιώσετε κάτι, πρέπει πρώτα να μάθετε να το στρίβετε περισσότερο ", ας προσπαθήσουμε να αναρωτηθούμε ποιοι είναι οι τρόποι να το κάνει χειρότερο, για να το βελτιώσει. Κάνοντας αυτή την ερώτηση στον εαυτό μας, έχουμε εντοπίσει εννέα δυσλειτουργικούς τρόπους, όχι από μόνα τους, αλλά στην επαναλαμβανόμενη και γενικευμένη εφαρμογή τους.

• Αποφυγή. Το να νιώθω φόβο μπροστά σε ορισμένες καταστάσεις μπορεί να είναι φυσικό και σε ορισμένες περιπτώσεις το πρωταρχικό ένστικτο είναι η αποφυγή, αλλά αν προκαλεί ανακούφιση αυτή τη στιγμή, μακροπρόθεσμα αυξάνεται η αντίληψή μου για τον κίνδυνο και κατά συνέπεια η αδυναμία μου να τις αντιμετωπίσω. Παραθέτοντας τον Fernando Pessoa «Φοράω τις πληγές όλων των μαχών που έχω αποφύγει» και οι πληγές των μαχών που έχω αποφύγει δεν επουλώνονται ποτέ.
• Αίτημα βοήθειας. Είναι καθησυχαστικό γιατί αν το λάβουμε σημαίνει ότι το άτομο που «μας βοηθάει» νοιάζεται για εμάς, αλλά άθελά του μεταφέρει ένα άλλο μήνυμα: «Σε βοηθάω γιατί δεν είσαι ικανός μόνος σου» και αυτό θα αρχίσει να λειτουργεί σαν σκουλήκι, που μας αποδυναμώνει.
• Επιμένω. Αν ένα πράγμα λειτουργεί, λειτουργεί γρήγορα, κατά συνέπεια «Αν κάνεις αυτό που έκανες πάντα, θα πάρεις αυτό που έπαιρνες πάντα» (Anthony Robbins).
• Απαρνιέμαι. Μπορώ να χάσω και να μην πάρω αυτό που θέλω αμέσως, αλλά είναι απαραίτητο να βρω άλλους τρόπους για να πετύχω τον στόχο μου. αλλιώς, καλλιεργώ την ανικανότητά μου και όπως υποστηρίζει ο Λι Πιν «Είμαστε νικημένοι, μόνο όταν παραδοθούμε».
• Αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οι πράξεις μας επηρεάζουν τις απόψεις που έχουν οι άλλοι για εμάς, καθορίζοντας τις συμπεριφορές τους, οι οποίες με τη σειρά τους ενισχύουν και επιβεβαιώνουν τις πεποιθήσεις και τις πράξεις μας. Λοιπόν: σκέφτομαι και συμπεριφέρομαι σαν «χαμένος»; Θα το πιστέψουν και άλλοι και θα πράξουν ανάλογα.
• κανω παραπονα. Πολύ συχνά, το να μιλά κανείς για τις δυσκολίες του αρχικά προκαλεί ανακούφιση, αλλά μακροπρόθεσμα ενισχύει και περιπλέκει την έκταση της δυσφορίας.
• Αφεθείτε στους άλλους. Σε μια προσπάθεια να αποκτήσουμε μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, μερικές φορές είναι εύκολο να ενδώσουμε στον πειρασμό να λέμε πάντα και σε κάθε περίπτωση «ναι» στα αιτήματα των ανθρώπων, με την ψευδαίσθηση ότι η αυτοεκτίμησή μας μπορεί να προκύψει από τη συγκατάθεσή τους.
• Παραμελώ. Σε αντίθεση με ό,τι μας οδηγεί η κοινή λογική να σκεφτόμαστε, το φόρεμα κάνει τον μοναχό και «δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία να κάνεις μια καλή πρώτη εντύπωση» (Όσκαρ Ουάιλντ).
• Αναβάλλω. Μας κάνει να καλλιεργούμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να το κάνουμε, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να αποδυναμώσουμε την αποφασιστικότητά μας, καθώς η παραμονή μας κάνει να χάνουμε την ικανότητα να αποφασίζουμε.

Ψυχολύσεις

Γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν προσυσκευασμένες συνταγές που να βοηθήσουν έναν άνθρωπο να πιστέψει περισσότερο στον εαυτό του, αλλά αν θέλαμε να δώσουμε δύο «συμβουλές» για να χτίσει την αυτοεκτίμησή του, θα πούμε:

• Σχέδιο αγώνα
• Αποδεχτείτε τις αδυναμίες σας
• Θέστε ρεαλιστικούς στόχους στον εαυτό σας
• Αντιμετωπίστε καταστάσεις
• Πάντα προετοιμάζεστε / μελετάτε / βελτιώνετε τον εαυτό σας
• Επιτρέψτε στον εαυτό σας να αποτύχει
• Να προσέχεις τον εαυτό σου
• Κάντε ένα ωραίο πράγμα την ημέρα
• Μάθε να λες "όχι"

Ας ξεκινήσουμε την προπόνηση, γνωρίζοντας καλά ότι ναι».Μάθε κάνοντας«Και μπορείς πάντα να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου… ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

Dr. Romina Cacioli (Επίσημη Ψυχοθεραπεύτρια του Κέντρου Στρατηγικής Θεραπείας)

Δρ Laura Santini (Επίσημη Ψυχοθεραπεύτρια του Κέντρου Στρατηγικής Θεραπείας)

Βιβλιογραφία

• Branden, N. (2006). Οι έξι πυλώνες της αυτοεκτίμησης. Μιλάνο: Publisher Tea.
• Duclos, G. (2007). Αυτοεκτίμηση. Διαβατήριο για τη ζωή. Cuneo: San Paolo Editore.
• Jang, J. (2015). Πιο δυνατό από το όχι. Μιλάνο: Vallardi Editore.
• Monbourquette, J. (2002). Από την αυτοεκτίμηση στην αυτοεκτίμηση. Florence: Pauline Editions.
• Nardone, G. (2014). Φόβος για αποφάσεις. Μίλαν: Αντριάνο Σαλάνι.
• Nardone, G. (2013). Ψυχοπαγίδα. Μίλαν: Αντριάνο Σαλάνι.
• Nardone, G. (2009). Στρατηγική επίλυση προβλημάτων τσέπης. Μίλαν: Αντριάνο Σαλάνι.
• Nardone, G. (1998). Ψυχολύσεις. Μιλάνο: Μπουρ