KUR DIAGNOZA “SHPIK” SËMUNDJEN

Qëllimi - Ky punim zhvillohet nga premisa konstruktiviste se realiteti ynë është një llogaritje dhe jo një paraqitje. Ofron një kritikë konstruktive mbi klasifikimet e ngurta psikopatologjike të përdorura në shëndetin mendor që përfundojnë duke krijuar një realitet të kushtëzuar vetë-konfirmues.

Dizajni / metodologjia / qasja - Propozon të paraqesë një qasje, e cila largohet nga përkufizimet tradicionale të ngurtë kategorizuese të çrregullimeve mendore, në një perspektivë konstruktiviste që i konsideron problemet njerëzore si sisteme jofunksionale të perceptimit dhe reagimit ndaj realitetit.

Gjetjet - Ofron literaturë që demonstron se si njerëzit përdorin mjete interpretuese për t'i dhënë rend dhe përkufizim botës përreth tyre, por më shpesh, përfundojnë duke harruar se të gjitha klasifikimet, teoritë, testet e kështu me radhë, janë thjesht shpikje njerëzore. Paraqet kërkime të ndryshme shkencore të dallueshme, të cilat dëshmojnë se si ata që janë investuar me fuqinë e diagnostikimit të shëndetit mendor ose çmendurisë, shpesh janë të bllokuar në teoritë e tyre dhe në praktikën diagnostike që rezulton.

Origjinaliteti/vlera - Ky punim shtron nevojën e zëvendësimit të një modeli të ngurtë determinist nga një model konstruktiv-strategjik elastik dhe vetë-korrigjues njohurish dhe ndërhyrjesh, që garanton efikasitetin dhe efektivitetin real të terapisë.